Memoro pri Holando
Pensante pri Holando
mi vidas larĝajn riverojn
lante irantajn
tra senlimaj ebenaĵoj,
vicojn da nepenseble
maldensaj poploj
kvazaŭ altaj tufegoj
starantaj horizonte;
kaj merĝitajn en la
impona spaco
la bienojn semitajn
dise sur la landon,
grupojn de arboj, vilaĝojn,
senpintajn turojn,
preĝejojn kaj ulmojn
en grandioza interrilato.
la ĉielo tie pendiĝas malalte
kaj malsubite la sunon
grize multkoloraj
nebuloj sufokas,
kaj ĉiuprovince
la voĉon de akvo
kun ĝiaj eternaj katastrofoj
oni timas kaj aŭdas.
Traduko: Michiel Meeuwissen, 2010.
Dankas Gyuri'n
|
Herinnering aan Holland
Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband.
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.
Hendrik Marsman, 1936
|
Memories of Holland
Thinking about Holland,
I see broad rivers
moving slowly through
endless lowlands,
rows of unthinkably
thin poplars
standing as high plumes
on the horizon;
and sunken within
wonderful space,
farm houses
scattered throughout the land,
clusters of trees, villages,
cropped towers,
churches and elms
in one great association.
the air hangs low
and the sun is slowly
muffled in a gray
mottled fog,
and in all the many provinces
the voice of the water
with its eternal calamities
is feared and heard.
stolen from here
|