Mi tiun voĉon silente aŭskultas
kiu emfaze, sed raŭke singultas,
kiu malbenas kantante minore
pri la homaro banala senglore.
Min altiras la buŝ' dum sekund'
kaj malbone fermkreskis ĉi vund';
li, per tiu, esprimas ridante,
kion vortigis li tiel kredante.
Li havas edzinon, idaron, gefratojn,
li havas karegajn kaj multajn amatojn
pro kiuj plezuras li kiel neniu.
Sed tamen Jan Greshoff apartas de ĉiu.
Dum ĉiu tago li serĉas, esperas,
atendas ĉiam kaj ĉiam suferas.
Li ion aŭdas, leviĝas rapide:
Li sian finon atendas mucide.
Hop do Jan kara, nu prenu rimenon,
kaj kaŭzu vipante teruran gehenon!
De via irejo forviŝu la brutojn
ĝis travivas kor' via la lastajn minutojn.
|
