Herman; 25 november

Een goed geheugen (vervolg)

Gisteren heb ik laten zien waarom uitbreiding en verbetering van het geheugen van de mens wenselijk is. Het is bijvoorbeeld nuttig om een college als een soort film in je geheugen te kunnen opslaan. Dit zou namelijk het maken en leren van een tentamen aanzienlijk vergemakkelijken!

Dus de vraag is nu: Hoe verbeteren we het menselijk geheugen? Nu, om deze vraag te beantwoorden, is het zinnig om te weten hoe de hersenen werken:

De hersenen krijgen de informatie van de zintuigen door middel van kleine stroomstroompjes, de zogenaamde neurotransmitters. Als zo'n stroompje de hersenen binnentreedt, komt hij in een grote selectiemolen terecht. Gekeken wordt of het stroompje belangrijke informatie overbrengt die moet worden opgeslagen, of dat het stroompje iets onbeduidends wil overdragen en dus genegeerd, vernietigd kan worden.

Nu, stel dat een bepaalde boodschap door de selectieprocedure van de hersenen belangrijk wordt geacht. Dan wordt op een bepaalde plaats in de hersenen die informatie opgeslagen. Dit gebeurt door het afzetten van een bepaalde stof op een bepaalde plaats in de hersenen. Het brein kan aan de afzettingen van stoffen op de verschillende plaatsen die op bovenstaande manier zijn ontstaan, zien wat voor informatie er is opgeslagen. En kan deze gebruiken.

Hoe een stroompje op belangrijkheid wordt getest, hoe de informatie in een stroompje, in een neurotransmitter, door de hersenen wordt gekend, hoe informatie precies door de hersenen wordt vastgelegd en hoe het vastgelegde weer wordt gelezen weet ik niet en is mij allemaal onbekend. Omdat deze informatie heel erg belangrijk is bij het eerder genoemde probleem lukt het mij dus niet om dit vraagstuk op te lossen. Omdat ik merk dat hier ook in de vakliteratuur weinig dingen over bekend zijn, is onderzoek van deze materie zeer gewenst.

Dit laatste vonden ze op de Technische Universiteit ook. Men heeft daar, zo las ik in de Elsevier, een apparaat ontwikkeld waarmee de hersenactiviteit zeer nauwkeurig gemeten kan worden. De neurotransmitters, de kleine stroompjes die informatie overdragen, veroorzaken namelijk door hun beweging kleine magneetveldjes. Hoewel deze veldjes tien miljoen keer kleiner zijn dan het magneetveld van de aarde, zijn ze, zoals staat in het blad, 'met de nieuwste technieken, gebaseerd op de theorieën van de kwantumfysica en supergeleiding', te achterhalen. En inderdaad: Met de gebruikte methode kunnen de signalen van afzonderlijke groepjes van slechts enkele duizende hersencellen worden opgepikt. Als men weet dat het totale brein uit zo'n honderd miljard zenuwcellen bestaat, weet men dat dit een knappe prestatie is. Het komt er ongeveer op neer dat men op ongeveer de centimeter nauwkeurig kan aanwijzen waar hersenactiviteit bij een bepaalde handeling is.

En nu komen we bij iets leuks terecht. Hoewel de vraag van gisteren (vandaag) wegens gebrek aan kennis niet te beantwoorden bleek, brengt het gedachtengoed dat dit vraagstuk met zich mee sleepte, leuke ideeën voort. Want...

Het is waarschijnlijk over een paar jaar mogelijk om de hersenactiviteit nauwkeuriger te meten. Men kan waarschijnlijk dan wel op de millimeter nauwkeurig bepalen waar zich de verschillende hersenactiviteiten afspelen.

Maar dit geeft grappige mogelijkheden. Het is dan immers mogelijk om op de millimeter te bepalen waar er hersenactiviteit is als een bepaald persoon aan het woord televisiaan denkt. Als men nu het volgende doet: Men draagt op het hoofd een sensor die kan waarnemen of men wel of niet aan het woord televisiaan denkt. Als dit het geval is, schakelt het apparaatje via een afstandsbediening die men met een riem om de buik draagt, de televisie aan. Zo gaat het ook met het woordje televisieuit, zij het dan dat de televisie dan wordt uitgeschakeld. Men kan zich voorstellen dat men ook zo de netten kan veranderen of de video bedienen. Zo kan men dus zonder enig knopje de televisie en videorecorder bedienen!

Een slim persoon kan nu zeggen dat het heel erg lastig zou zijn als iedere keer dat televisieuit wordt gedacht de televisie ook inderdaad uit zou gaan. Dat als men bijvoorbeeld zou vragen (en dus denken) "Zal ik de televisie uit doen", dat de televisie dan ook direct uitgaat. Een oplossing voor dit probleem is bijvoorbeeld de gedachte dat men in plaats van het denken van het commando televisieuit de drie woorden 'televisie, Sony, uit' binnen een paar seconde achter elkaar moeten denken om de televisie te laten uitgaan.

Ik denk dat bovenstaand idee een uitkomst is voor al die mensen die voor de televisie in slaap vallen, en zich nog net voordat zij dat doen realiseren dat de televisie uit moet, maar zelf geen puf meer hebben om op het knopje te drukken.

En omdat zeer veel mensen op bovenbeschreven manier in slaap vallen, zal dit idee van grote betekenis zijn voor de mensheid. Ik heb gesproken!