Herman; 4 december

Een te ontwikkelen combinatie vermogen

Zoals iedere schilder behoort te weten, wordt het hele kleurenveld opgespannen door de drie primaire kleuren: geel, rood en blauw. Elke kleur is namelijk door juiste combinatie te verkrijgen door menging van deze drie kleuren.

Het opspannen van een bepaalde ruimte door drie elementen uit dat lichaam is ons niet vreemd. Zo wordt de R3 opgespannen door de drie basisvectoren (1,0,0), (0,1,0) en (0,0,1). Elk punt in deze ruimte kan dus als combinatie van deze drie vectoren worden geschreven.

In het Kròller-Muller museum zag ik een leuke verbinding tussen de twee bovenstaande ruimtes die elk door 3 verschillende vectoren worden opgespannen. Iemand had namelijk het idee gehad om langs de x, y en z-as niet gewoon getallen uit te zetten, maar de primaire kleurintensiteit! Zo was de eenheid langs de x-as bijvoorbeeld de gele kleurintensiteit, die langs de y-as de rode kleurintensiteit en die langs de z-as de blauwe kleurintensiteit. Het punt (0,0,0) stelt dan trivialerwijze zwart voor en als men dan definieert dat het punt (1,1,1) wit is verkrijgt men het blok [0,1]x[0,1]x[0,1] als deelverzameling van R3 waarin alle kleuren zijn vertegenwoordigd!

Door nu continue functies : R -> R3, die wegen die op zichzelf in het kleurenvlak uitkomen vertegenwoordigen, in dit vlak te plaatsen verkrijgt men de leukste kleurovergangen. En door op zo'n continue 'gesloten' lijn, dat het beeld is van zo'n bovengenoemde continue functie, vaste afstanden te nemen, en de daarbij corresponderende kleuren bij elkaar te plaatsen, verkrijgt men zeer creatieve kleurcombinaties.

En inderdaad, men heeft zeer boeiende kleuren series op deze manier verkregen! De pastelkleuren zijn namelijk op deze manier vervaardigd.

Het mag duidelijk zijn dat de mens uit zichzelf niets kan verzinnen. De mens is dus eigenlijk zeer dom en erg afhankelijk van de dingen die zich in zijn naaste omgeving afspelen. Zo heeft de mensheid bijvoorbeeld op de uitvinding van het viel moeten wachten totdat de mens iets zwaars op een niet zo grote boomstam liet vallen en het geheel een zetje gaf. Oftewel de mens moet altijd geïnspireerd worden. Hij kan niet iets echt nieuws bedenken maar is totaal afhankelijk van de dingen die om hem heen gebeuren. (Bepaalde mensen hebben wel de mening dat dit niet geldt, maar het is natuurlijk wel zo!) Op dit alles kom ik nog wel een keer uitgebreid terug in een ander idee.

Met bovenstaande in het achterhoofd vind ik dan ook dat we de natuur, onze hersenen een beetje moeten helpen om nieuwe dingen, ideeën, te bedenken. Het net vertelde over de kleurenruimte is een goed voorbeeld van. Men laat gewoon eerst een heleboel functies in die kleurenruimte los, ziet daardoor eenheleboel nieuwe dingen, schept zich daarmee een omgeving waarin nieuwe kleurenideeën kunnen worden gemaakt, en vervaardigd zo nieuwe kleuren(combinaties).

Nu lijkt me dit leuk om hetzelfde proces met geluiden te doen. Nu heeft elke toon uit een bepaalde frequentie en correspondeert dus met een getal in Z, de verzameling van de gehele getallen. Nu zijn er in Z genoeg rijen getallen te bedenken die bij elkaar horen. Neem bijvoorbeeld alle priem getallen, en zet deze getallen, in oplopende grote achter elkaar. Zo verkrijgt men een rij getallen. Als men elk getal in deze rij nu als een frequentie van een bepaalde toon ziet, en men laat deze door getallen voorgestelde tonen achter elkaar horen in de volgorde zoals de getallen in de rij staan, met bijvoorbeeld tussenpozen van 1 seconde met een duur van 2 seconde getallen, dan verkrijgt men een muziekstuk. Allicht dat de op deze manier ontstane muziek je op een idee zet voor een nog te maken muziekstuk. Ik pleit er niet voor om computer gestuurde muziek te maken. Ik zelf vind deze soort muziek meestal niet zo'n succes. Maar je kan je wel laten inspireren door bepaalde patronen in de natuur bij het maken van een muziekstuk door deze patronen in de muziek te stoppen en daar naar te luisteren!